Verwerkingsopdracht blok 4, Vallen (opdracht 2)

Hij duwde me met een kleine beweging van zich af.
'Dat was ik ook, totdat jij Caitlin ermee ging bemoeien.'
'Maar Lucas, snap het nou, ik weet dat je haar aardig vind, en misschien ook wel meer dan dat. Maar ze was wel een tegenbetoger en dat spelletje dat ze met me gespeeld heeft, was ook wel laf. Alles bij elkaar is ze precies voor het tegenovergestelde van wat wij net gedaan hebben en ik denk dat ze het ook niet leuk vindt als je het haar vertelt.'
'Nou en, dat zal ze me vast wel vergeven. Maar als jij nu opeens een plan tegen haar op gaat zetten en ik doe daar aan mee, dan zal ze me niet vergeven.'
'Dus dan stop je uiteindelijk wel met ons samen te werken, ik denk dat Alex dat niet zo leuk zal gaan vinden.'
'Ja, inderdaad, ik stop en hoor niet meer bij jullie! Sterker nog, ik ga Caitlin verdedigen!'
Hij was zo rustig, zoals altijd. En al doe ik niet met hem mee, dan zou hij vanzelf achter haar grote zwakke plek komen. Hij zou er vast wel wat ergs mee kunnen doen als hij wist dat ze Joods was. Hij zal waarschijnlijk zelf zijn handen niet vuil maken aan haar, waarom zou hij ook, want hij heeft Alex om dat voor hem te doen.
Maar als ik dan zorg dat Alex niet met hem mee doet, dan moet hij het helemaal in zijn eentje doen. En of hij dan nog zo'n erg plan uitvoert, betwijfel ik. Benoît kennende zal hij wel een ander vinden, maar tot die tijd zou Caitlin veilig zijn.
In de verte hoorde ik al sirenes aankomen en ik zag Benoît een moment twijfelen, toen rende hij weg en schreeuwde naar me: 'Hier zal ik het niet bij laten, Lucas, en je zal spijt krijgen dat je ons verraadde!'
Ik rende ook snel weg naar huis, ik moest even nadenken.

Eenmaal thuis bedacht ik een plan en ging toen naar Caitlin. Onderweg moest ik wel de politie ontwijken die bij de pastorie stonden en daar omheen op zoek waren naar bewijzen en mensen aanhielden op zoek naar getuigen. Eenmaal bij Caitlin aangekomen, deed ik alsof er niets aan de hand was tegen haar moeder en toen we alleen op haar kamer waren, barstte ik los. Ik vertelde over wat er gebeurd was en over wat Benoît gezegd had.
'oké Lucas, ik vergeef je van die cocktails, maar wat nu?', vroeg ze toen ze alles gehoord had en alles op haar in had laten werken.
'Ik heb al een plan bedacht om hier in ieder geval tot het einde van de vakantie zonder kleerscheuren te overleven: Omdat wij hier allebei op vakantie zijn, zijn we hier nog maar een week. Als ik Benoît nou wijsmaak dat we hier nog 3 weken (de rest van de vakantie) zijn, dan zal hij waarschijnlijk de tijd nemen met zijn plan en dan gaan wij weg na één week. Als ik bovendien Alex aan onze kant weet te krijgen, kan hij jou ook helpen beschermen tegen Benoît, mocht hij toch een of ander plan uit willen voeren.'
'Ik vind het een goed plan, Lucas, ik ben het alleen met één ding niet eens. Misschien moeten we Alex er maar buiten laten, stel dat je hem niet kan overtuigen en hij zegt alles tegen Benoît zegt. Dan weet je zeker dat hij nog iets gaat verzinnen voor het einde van de week.'
'Daar heb je inderdaad wel gelijk in, helaas. Maar ik heb nog een probleem, de politie zit nu natuurlijk wel achter me aan, na dat incidentje bij de pastorie.'
'Maak je daar maar geen zorgen om, daar zorg ik wel voor', zei ze met een soort gemene grijns.

En Caitlin had gelijk, want twee dagen later werd Benoît opgepakt. Hij werd beschuldigd voor het gooien van cocktails op de pastorie. Als bewijs had de politie een petje met Benoits haren eraan gevonden langs de weg.
Toen er die dag een persconferentie werd gegeven door de politie waren Caitlin en ik daar ook bij. Toen ze het petje lieten zien, kon ik mijn ogen niet geloven. Ze hadden daar mijn pet vast!
'Hoe komen ze daaraan en waarom denken ze dat hij van Benoît is?', vroeg ik verbaasd aan Caitlin.
'De politie had een hoop spullen uit jullie busje op straat gegooid bij het onderzoek en toen ik langs kwam, herkende ik jouw pet. Ik nam hem mee omdat ik dacht dat je die nog wel terug zou willen, maar ik kon het natuurlijk ook als vals bewijs laten dienen door een paar haren van Benoît erin te doen.'
'Hoe je daar aan kwam wil ik niet eens weten, maar dankjewel, nu hoeven we ons niet meer voor Benoît te beschermen.'

Een paar dagen later gingen we veilig en wel naar huis, maar deze vakantie zouden we niet gauw vergeten!